در ایران، سابقه تقنینی راجع به حمایت از علایم تجاری به قانون سال 1304 باز می‌گردد. اما قانونی که در حال حاضر لازم‌الاجراست، قانون «ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علایم تجاری» مصوب 1386 وآیین نامه اجرایی آن مصوب 1387 است که به طور آزمایشی به مدت پنج سال اجرا خواهد شد. در بعد بین‌المللی، مهم‌ترین معاهده‌ای که در خصوص حمایت از علایم و اسامی تجاری منعقد شده است، «معاهده پاریس» مصوب 1883 می‌باشد که قریب به 190 کشور جهان تاکنون به آن پیوسته‌اند. ایران نیز در سال 1959 به آن ملحق شده و مقررات آن، مقدم بر قوانین داخلی است.(2)

مبلغ پایه ( 750 فرانک سوئیس برای هر علامت سیاه وسفید و 903 فرانک سوئیس در صورت رنگی بودن علامت)بعلاوه چهل هزار تومان هزینه بررسی اولیه اداره ثبت.

منظور این می باشد که علامت مورد استفاده بر روی محصول که برای ثبتارائه می شود از حیث شکلی باید جدید بوده و سابقه ثبت واستعمال توسط دیگران رانداشته باشد. 

چند نکته برای انتخاب برند و ثبت برند یا نام تجاری که باید به آن توجه شود و از آن استفاده شود
۱- اسامی مشهوره و معروف قابل ثبت نمی باشند.
۲- شباهت نزدیک به ۵۰% با نام تجاری دیگر اخطار رد اظهارنامه و برگشت برند می باشد

1. تضمین می‌کند که مشتریان می‌توانند محصولات را از یکدیگر تشخیص دهند.
2. شرکت‌ها را قادر می‌سازد محصولات‌شان را از یکدیگر متمایز سازند.
3. ابزار بازاریابی و اساس ایجاد وجهه و شهرت شرکت‌ها هستند.
4. اجازه استفاده از  آنها به اشخاص ثالث داده می‌شود و منبع مستقیم درآمد از محل حق امتیازها می‌باشند.
5. جزء ضروری موافقت‌نامه‌های اعطای نمایندگی هستند.
6. ممکن است دارائی ازرشمند کسب و کار باشند
7. شرکت‌ها را تشویق می‌کنند در حفظ یا بهبود کیفیت محصولات سرمایه‌گذاری کنند.
8. ممکن است برای دریافت وام مفید باشند.